Κωδικό όνομα: Γυναίκα.

Μάνα, ερωμένη, φίλη, αδερφή, σύζυγος.... Μερικά ουσιαστικά που όμως περιγράφουν ένα: τη γυναίκα. Υμνήθηκε από ποιητές, τραγουδήθηκε από τραγουδοποιούς, εκθειάστηκε από ζωγράφους. Και παρέμεινε κάτω από το φερετζέ, περιορισμένη στην αμάθεια και την στέρηση του δικαιώματος να αντικρίσει τον κόσμο κατάματα, κακοποιήθηκε σεξουαλικά, απλά και μόνο γιατί δεν είχε την φυσική δύναμη να αντισταθεί, λιθοβολήθηκε γιατί «προσέβαλε» την κοινωνία επιλέγοντας μόνη της τον ερωτικό της σύντροφο. Τραγικό!

Και όμως, «το χέρι που κουνάει την κούνια, κυβερνάει τον κόσμο» και «πίσω από έναν μεγάλο άνδρα κρύβεται μία μεγάλη γυναίκα». Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν το χέρι που κούναγε την κούνια ανήκε κάθε φορά σε μια γυναίκα που ξέρει να διαβάζει και να ερμηνεύει τα σημάδια του κόσμου. Μια γυναίκα που αντί να βιώνει μέσα από το (αρσενικό) παιδί της, της προσωπικές της ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες και απωθημένα, τον οδηγούσε αμερόληπτα στο κατώφλι του κόσμου, αφήνοντάς το να ανακαλύψει το δικό του μονοπάτι.

Δεν είναι ειρωνεία;

Περιορίζοντας το θηλυκό αποκλειστικά στο ρόλο που του έχει δοθεί από τη φύση, της εν δυνάμει τεκνοποιού, η κοινωνία των ανθρώπων έχει στερήσει από τον εαυτό της μια σημαντικότατη πηγή ενέργειας, σκέψεων και ιδεών, που αν είχε αξιοποιηθεί επαρκώς, η εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους θα ήταν πολύ διαφορετική.

Και γι’ αυτούς που βιαστήκαν να σκεφτούν παρακινούμενοι από τον μισογυνισμό τους: «και τι παραπάνω θα μπορούσαν να προσφέρουν οι γυναίκες» η επιστήμη αποδεικνύει με επιχειρήματα ότι η φύση φρόντισε την συμπληρωματικότητα των δύο φύλων.

Ερευνώντας για παράδειγμα την διαφορά στην δομή του εγκεφάλου, μεταξύ ανδρών και γυναικών προκύπτει ότι:

- - Οι γυναίκες έχουν περισσότερο ανεπτυγμένες της περιοχές που σχετίζονται με συναισθηματική
έκφραση, καθώς και αυτές που έχουν να κάνουν με εγκεφαλικές διεργασίες ανώτερου επιπέδου, όπως διαίσθηση και προαίσθημα. (Μήπως γι’ αυτό πίσω από την κρυστάλλινη σφαίρα φανταζόμαστε συνήθως γυναίκα και οι νεράιδες είναι γένους θηλυκού ;)

-Εμφανίζουν επίσης πιο ανεπτυγμένα τα σημεία του εγκεφάλου που σχετίζονται με την λεκτική έκφραση και κατανόηση. (Άρα δικαιούνται να λένε και μια κουβέντα παραπάνω!! )

-Τα έντονα ερεθίσματα ενεργοποιούν τον αριστερό λοβό στις γυναίκες και τον δεξιό λοβό στους άνδρες. Κατά συνέπεια, οι γυναίκες θυμούνται περισσότερο της λεπτομέρειες ενός συμβάντος , ενώ οι άνδρες τον γενικό σκελετό.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε το γεγονός ότι οι γυναίκες αντέχουν περισσότερο στο χρόνιο στρες, και αφομοιώνουν καλύτερα την πληροφορία όταν τους προσφέρονται πολλαπλά γνωστικά ερεθίσματα, σε αντίθεση με τους άνδρες στους οποίους η αφομοίωση σχετίζεται με την ένταση του ερεθίσματος, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο χαρακτηρισμός "ισχυρό" για το ανδρικό φύλο είναι μάλλον καταχρηστικός. Είναι απλά διαφορετικό. Και όπως μας μαθαίναν στο δημοτικό σχολείο, τα ανόμοια πράγματα δεν μπορούν να συγκριθούν.Προς τι λοιπόν τόση ψυχαναγκαστική προσπάθεια να περιοριστεί αυτή η διαφορετικότητα της γυναίκας; Μήπως απλά εμπίπτει και αυτό στο γενικό πνεύμα «ότι δεν καταλαβαίνω, το καταδικάζω;» Ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις έναν σύμμαχο είναι να χρησιμοποιήσεις αυτό που έχει να σου προσφέρει κάποιος, ανταποδίδοντας αυτό που έχεις να του προσφέρεις εσύ. Αν προσπαθήσεις απλά να τον ελέγξεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργήσεις μια ωρολογιακή βόμβα που αργά ή γρήγορα θα σκάσει, γκρεμίζοντας ότι βρίσκεται γύρω της.

Η άγνωστη...ξακουστή Μακεδονία.

Επιτέλους κατάφερα και ξέκλεψα ένα τριήμερο από την στριμωγμένη μου καθημερινότητα!

Και είπα να το επενδύσω όσο πιο ...κουραστικά μπορούσα.

Οι προβλεπόμενες πέντε ώρες ταξιδιού έγιναν οκτώ, (όταν οι Αθηναίοι αποφασίζουν να βγουν από τα σπίτια τους, το κάνουν με απόλυτο συγχρονισμό-μάλλον για να μην αισθάνονται μοναξιά στο δρόμο, ή τους λείψει το καθημερινό μποτιλιάρισμα) αλλά χαλάλι!

Σαββατομεσίμερο στην «Παλιά Σαλαμίνα» (μη σας ξεγελά το όνομα, μερικά τετράγωνα από τον Λευκό Πύργο ήτανε...), με το ουζάκι του και τα θαλασσινά του, Κυριακή πρωί με τον Πικασσό (απολαυστικός ακόμα και 35 χρόνια μετά τον θάνατό του, αλλά θα επανέλθω αργότερα σε αυτόν) και Δευτέρα το κλου του τριημέρου: εκδρομούλα στα Λουτρά της Αριδαίας!

110 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη, και όμως υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοί της συμπρωτεύουσας που δεν ξέρουν καν την ύπαρξη της περιοχής! Θα μου πεις, εδώ υπάρχουν κάτοικοι της Αθήνας που δεν έχουν επισκεφτεί την Ακρόπολη...

Ισχυριζόμαστε όμως ότι ακόμα και το όνομα της Μακεδονίας είναι Ελληνικό, κάνουμε συλλαλητήρια, με φασαρία και τυμπνανοκρουσίες...Τι σημαίνει Μακεδονία όμως, πέρα από το μικρό κομματάκι, που μπορεί να αποτελεί τον τόπο της μόνιμης κατοικίας, ούτε που σκεφτήκαμε να ανακαλύψουμε.

Και είναι όμορφη η Μακεδονία. ...Η Αριδαία δεν είναι παρά ένα μικρό κομματάκι από το πάζλ που την συνθέτει.

Μια περιγραφή του τοπίου με δύο λέξεις: Νερό και πράσινο. Το τελευταίο μόλις που έχει αρχίσει να σκάει μύτη.

Α, να μην ξεχάσω τον ουρανό. Γαλάζιος, με φόντο τους επιβλητικούς βράχους και τα παιχνιδιάρικα κλαδιά των δένδρων, που με θράσος ξεπροβάλλουν από τις σχισμάδες.

Αλλά οι λεπτομέρειες είναι αυτές που γοητεύουν: μερικά βρύα, που προσθέτουν ζωντάνια στον κορμό που από καιρό έχει χάσει την συμπαγής μορφή του.

...Το νερό που στην βιασύνη του, σκοντάφτει πάνω στις πέτρες που συναντάει στο διάβα του, μόνο και μόνο για να συνεχίσει τον ανυπόμονο κατήφορό του, φλυαρώντας χαρούμενα..

Δεν λείπουν και οι επιβλητικές ρευστές φιγούρες. Ο Θερμοπόταμος ξετυλίγει τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του με όλη τη γκάμα των εκφραστικών μορφών του υγρού στοιχείου.

Εξαιρετικό το ταλέντο του και στην γλυπτική. Ένα σπήλαιο, όχι ευκαταφρόνητο, με δύο-τρείς εντυπωσιακές γωνίες και έναν ευρύχωρο θόλο με φυσικό φεγγίτη, που απ’ ότι φαίνεται φιλοξένησε πολλές γενιές Μακεδόνων, και των κατοικίδιων τους τα τελευταία 10-12.000 χρόνια.

Όμως το πιο απολαυστικό κομμάτι της επίσκεψης είναι ένα φυσικό spa, με νερό για όλα τα γούστα: ζεστό, για να γίνεις... αλοιφή και κρύο για να μαζέψεις την ...αλοιφή και να πάρεις τον δρόμο για το σπίτι. Τι απογοητευτικό όμως... Οι επισκέπτες του, στην πλειοψηφία ξένοι.

Δεν ξέρω αν φταίει η ενέργεια του τοπίου, τα ευεργετικά άλατα του νερού (που με βάση το έντυπο της Δημοτικής Επιχείρησης των λουτρών, ούτε λίγο ούτε πολύ είναι σχεδόν σαν το φίλτρο του Πανοραμίξ!) ή απλά ο ανοιξιάτικος ήλιος (κάτι που έχει σχέση με τη φωτοσύνθεση ίσως ; ), όμως οι άδειες από καιρό μπαταρίες έγραψαν μία γραμμή στη στάθμη τους.

Ευτυχώς, η Ελλάδα έχει πολλές όμορφες γωνιές για να ανακαλύψεις! Δυο-τρία Σαββατοκύριακα ακόμα και γλυτώσαμε το ...black out!