Love is...

enduring centuries together. 

 

Διανύουμε μήνα ερωτικό. Τι και αν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου πέρασε αθόρυβα… «Love is in the air» , όπως λέει και το τραγούδι. Είναι αυτή η γλυκιά προσμονή πως κάτι νέο, ελπιδοφόρο θα συμβεί και ας είναι μόνο τα μπουμπούκια που θα κάνουν την πανηγυρική τους εμφάνιση. Φημολογείται μάλιστα πως αυτή η ίδια η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι εκφυλιστικό κατάλοιπο αρχαίας Ρωμαϊκής γιορτής, που ήθελε τους άνδρες ντυμένους σε προβιές να κυνηγάνε παρθένες για να τις… «τις βρέξουν», ώστε να αυξηθεί η γονιμότητά τους. Έρωτας, γονιμότητα, αγάπη, συντροφικότητα… Εκ πρώτης όψεως τόσο διαφορετικές μεταξύ τους έννοιες γίνονται ένα κουβάρι για να καταλήξουν σ’ αυτό που αποκαλούμε «σχέσεις ζωής». Μέσα στο γενικότερο κλίμα της απομυθοποίησης που με διακατέχει αυτήν την περίοδο της ζωής μου, δεν ήθελα να αφήσω τίποτα όρθιο. Ούτε καν τα ροζ συννεφάκια με τις καρδούλες που έχουν ιδιαίτερη πέραση στο γυναικείο φύλλο.

Μεταξύ άλλων, λοιπόν, ανακάλυψα , πως στους ερωτικούς παραλληλισμούς με δρώμενα του ζωικού βασιλείου, τα…κουνέλια ξεπεράστηκαν πια και το καινούριο πιασάρικο σλόγκαν είναι «κάντε το σαν τα ινδικά χοιρίδια». Σε όσους είναι άγνωστο το είδος, αναφέρω πως πρόκειται για τρωκτικά, λίγο μεγαλύτερα από χαμστεράκια, και ιδιαίτερα αγαπητά στους ανά τον κόσμο ερευνητές των βιολογικών επιστημών. Το μεγάλο πλεονέκτημα του είδους είναι ότι αναπαράγεται κατά δεκάδες (τη φορά), και γι’ αυτό είναι βολικό εξιλαστήριο θύμα στο βωμό της επιστήμης.

Όμως δεν είναι η υπογεννητικότητα, που μαστίζει της ανεπτυγμένες χώρες τα τελευταία χρόνια, που έφερε στο προσκήνιο τα συμπαθέστατα τρωκτικά, αλλά μάλλον ο αυξημένος αριθμός των διαζυγίων. Εκτός λοιπόν από εξαιρετικά καρποφόρα, τα ζωάκια αυτά είναι και υποδειγματικοί εραστές, καθώς διαλέγουν το ταίρι τους μια φορά στη ζωή τους και για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Άραγε, εκτός από πειραματόζωα για την ανακάλυψη της λειτουργίας των γονιδίων θα γίνουν και πειραματόζωα για την ανακάλυψη της λειτουργίας του έρωτα; Το σίγουρο πάντως είναι ότι η καρδιά είναι μάλλον το λάθος όργανο για να συμβολίζει τα τρυφερά αισθήματα των εραστών. Ο εγκέφαλος θα ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα, για να μην μιλήσουμε για τους ενδοκρινείς αδένες που στερούνται παντελώς καλαισθητικής καταλληλότητας ως ρομαντικά σύμβολα. Επομένως λοιπόν, γιατί να μην ξεπερνάμε την ερωτική απογοήτευση με…ερωτικά χαπάκια, κατά τρόπο αντίστοιχο που χειριζόμαστε τον υποθυρεοειδισμό; Ή, όπως προτείνει στο παρακάτω βίντεο ο John Hodgman, κατά τρόπο πιο σύγχρονο, με …εισπνεόμενα σπρέι για πριν το κρεβάτι. 

 

Το διεστραμμένο μου μυαλό ήδη φαντάζεται την σουρεαλιστική απεικόνιση του «Love is in the air» , μετά από ρήψη βόμβας …ερωτικού αερίου. 

 

Επομένως, ο έρωτας ή και η αγάπη δεν είναι τίποτα άλλο από παιχνίδια του μυαλού, πολύ παρόμοια με αυτά που γεννούν οι παραισθησιογόνες ουσίες. Άλλο ένα τέχνασμα της φύσης, ώστε να διασφαλίσει τον επαρκή ρυθμό διασταυρώσεων που θα διαιωνίσει το είδος. Όπως λέει και ο Erich Fromm: «Η αγάπη είναι η μόνη λογική και ικανοποιητική απάντηση στο άλυτο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης.». Ακούγεται σκληρό και πικρόχολο, όμως καλύτερα να δεις την πραγματικότητα κατάματα παρά να βιώνεις διαρκώς μια φαντασίωση.

Βέβαια, το γιατί διαλέγουμε το άτομο που τελικά αποδιοργανώνει τον εγκέφαλό μας, συνεχίζει να είναι πρόβλημα της ψυχολογίας. Απ’ ότι φαίνεται, το «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» του λαϊκού άσματος ίσως να είναι μια μεγάλη επιστημονική αλήθεια για τον τρόπο που διαλέγουμε τον σημαντικό «κάποιον». Λυπηρό, κατά την γνώμη μου, γιατί καταλήγουμε συχνά να ανακυκλώνουμε πρότυπα σχέσεων και συμπεριφορών, που απέχουν πολύ από αυτό που πραγματικά ποθεί η ψυχή μας… Μετά απ’ όλη αυτή τη φιλολογία, μπορώ με σιγουριά να ισχυριστώ πως προτιμώ να είμαι ερωτευμένη παρά ναρκομανής, ακόμα και αν οι τελικές συνέπειες των δύο καταστάσεων μπορεί να καταλήξουν πολύ παρόμοιες. Ίσως τελικά είναι αυτό που λέει και ο Mark Twain: «Είναι εντελώς ακαταμάχητη η επιθυμία του να είσαι ακαταμάχητα επιθυμητός», κατάσταση την οποία ορίζει ως αγάπη.

 

Φωτογραφία της ανάρτησης είναι τα απομεινάρια ενός Ρωμαίου και μιας Ιουλιέτας 5000 ετών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στη Βερόνα της Ιταλίας. Μπορεί βέβαια να ήταν απλά αδέρφια, όμως η ρομαντική εκδοχή φαντάζει πολύ πιο ελκυστική και φυσικά ταιριάζει περισσότερο στο μεσογειακό μας ταμπεραμέντο.