17/6/12

Wild is the wind…




Ξύπνησα μετά από πολύ καιρό χωρίς ξυπνητήρι, και ομολογώ ήταν λυτρωτικά χαλαρωτικό!
Έξω από το παράθυρο ένας ζεστός καλοκαιρινός αέρας αέριζε τις σκέψεις μου στο διάβα του.
Άλλο ένα καλοκαίρι στα σκαριά και εγώ είμαι ακόμα εδώ που ήμουνα, χρόνια τώρα. Ακούγεται απογοητευτικό, αλλά έχω αρχίσει να το συνηθίζω… 
Μοναδικός θεατής σε αίθουσα κινηματογράφου, χαμογελάω συγκαταβατικά στις σκηνές που εκτυλίσσονται στην οθόνη.

«…Give me more
Than one caress
Satisfy this
Hungriness
Let the wind
Blow through your heart
For wild is the wind…»

Διανύουμε περίοδο σαρωτικών αλλαγών. Ένας άνεμος με ιστορικές διαστάσεις, αυτή τη φορά, ξέσπασε, παρόμοιος με αυτόν που ξεχύνεται όταν ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι ξαφνικά λυθεί. Και το μπαλόνι αρχίζει να ταξιδεύει με χαρακτηριστική ζωηράδα, διαγράφοντας την χαοτική του πορεία, μέχρι που, άδειο και άψυχο, σωριάζεται στο έδαφος. Και όλα ξεκινάνε πάλι από την αρχή…
Η ιστορία κάνει αέναους κύκλους, ακολουθώντας πιστά την πορεία της ανθρώπινης φύσης, από το ζενίθ στο ναδίρ και αντίθετα, ισχυρίστηκε ο Μακιαβέλλι.  

«…Like a leaf clings
To a tree
Oh my darling,
Cling to me
For we're creatures
Of the wind
And wild is the wind…»

Κάθε φορά που φυσάει, ο νους μου ταξιδεύει στη θάλασσα. Όταν ο αέρας και το νερό γίνονται ένα, και εσύ βρίσκεσαι εκεί ανάμεσα, αναποφάσιστος ποιανού το μέρος να πάρεις. Και μένεις έρμαιο, μέχρι που ο άνεμος κοπάσει ή κάποιο φιλόξενο λιμάνι σε πάρει ζεστά στην αγκαλιά του.  Όμως είμαστε πλάσματα του αέρα… και το αγκυροβόλι είναι γι’ αυτούς που αρνούνται τη φύση τους…Πόση ευτυχία μπορεί να περιμένει κανείς από την διαβρωτική επίδραση της άρνησης;  


«…Let me fly away
With you
For my love is like
The wind
And wild is the wind…»




Δεν υπάρχουν σχόλια: