Will you be my friend?

[...] Friendship is freedom, is flowing, is rare.

It does not need stimulation, it stimulates itself.

It trusts, understands, grows, explores,

it smiles and weeps.

It does not exhaust or cling,

expect or demand. It is--and that is enough […]

James Kavanaugh

Όταν πρωτοδιάβασα τις παραπάνω σειρές ήμουν στην ηλικία που ανακάλυπτα τον κόσμο που βρισκόταν έξω από την πόρτα του σπιτιού μου. Μου έκαναν τόση εντύπωση που το είχα βάλει φάτσα-κάρτα στο γραφείο μου για να μην το ξεχνάω ακόμα και όταν πήγαινα για ύπνο. Από τότε μου δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες να εκτιμήσω την αλήθεια της κάθε λέξης...

Η φιλία είναι από τα ελάχιστα πράγματα που μπορεί να σου δώσει ένα απίστευτο αίσθημα ελευθερίας. Σαν αυτό που θα πρέπει να νιώθει κανείς όταν κάνει ελεύθερη πτώση, ξέροντας ότι πρίν γίνει χαλκομανία στην προσγείωση, θα ανοίξει το αλεξίπτωτο. Και στη ζωή μου βρέθηκα αρκετές φορές να κάνω ελεύθερη πτώση…Και νιώθω πολύ τυχερή που είχα πάντα ένα-δύο αλεξίπτωτα να με σηκώνουν, πριν την ανώμαλη προσγείωση.

Όταν πνίγεσαι ψάχνεις από κάπου να πιαστείς. Είναι οι στιγμές της αγωνίας που μαζί με τον αερά έχεις αρχίσει να καταπίνεις και νερό. Δεν είναι εύκολο να σώσεις κάποιον που πνίγεται, χωρίς να κινδυνέψεις να πνιγείς και εσύ. Και γι’ αυτό δεν το τολμάει ο καθένας.

Η φιλία είναι λεύτερη, κυλάει, είναι σπάνια...

Δεν χρειάζεται ερεθισμούς, είναι ερεθισμός η ίδια...

Κάποια στιγμή, κάποιος μου είχε πει ότι «η ειλικρίνεια είναι σαν το δούρειο ίππο». Δεν μπορώ να συμμεριστώ την άποψη γιατί απλά πιστεύω ότι η ειλικρίνεια είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να οδηγήσει στην εμπιστοσύνη. Και η εμπιστοσύνη είναι η σανίδα σωτηρίας, όταν νιώθεις ότι όλα τα άλλα γύρω σου έχουν βουλιάξει.

Φέτος είναι η αργυρή επέτειος μιας φιλίας. (Λινάκι, νομίζω ότι κάπως πρέπει να το γιορτάσουμε αυτό. ). Μιας φιλίας που ξεκίνησε όταν, όπως όλα τα παιδιά, θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο (θυμάσαι τον «κύκλο με την κιμωλία»;), μεγάλωσε μαζί μας, εξερεύνησε άγνωστα και πολλές φορές κακοτράχαλα μονοπάτια, πέρασε χαρές και απογοητεύσεις για να καταλήξει σε αυτό που είναι: μια σταθερή κουκίδα στον διαρκώς μεταβαλλόμενο χάρτη της ζωής μας. Και αυτό είναι παραπάνω από αρκετό.

Κατά καιρούς είχαμε και συνοδοιπόρους. Κάποιοι αντέξανε παραπάνω, κάποιοι λακίσανε με το πρώτο φυσηματάκι του αέρα. Πανούλη, εσύ αποδείχτηκες ο πιο ανθεκτικός στη διαβρωτική δύναμη του χρόνου και της οξειδωτικής επίδρασης «της νοτιάς των ανθρώπων». Και σ’ ευγνωμονώ γι’ αυτό.

Μια σοφή λαϊκή παροιμία λέει: «οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια: δεν τα βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί». 'Οσο καλή πυξίδα και αν έχει κανείς στα ταξίδια του, τα αστέρια είναι και θα παραμείνουν σταθερή αξία....