Αφιερωμένο εξαιρετικά...

"Η αληθινή καλοσύνη του ανθρώπου δεν μπορεί να φανερωθεί με απόλυτη καθαρότητα και απόλυτη ελευθερία παρά μόνον απέναντι σ’ αυτούς που δεν εκφράζουν καμιά δύναμη.

Η πραγματική ηθική δοκιμασία της ανθρωπότητας (η πιο ριζική, που είναι τοποθετημένη τόσο βαθιά ώστε να ξεφεύγει από το βλέμμα μας), είναι οι σχέσεις μας με αυτούς που είναι στο έλεος μας: τα ζώα. Κι εδώ είναι που τοποθετείται η μεγαλύτερη αποτυχία του ανθρώπου, μια καταστροφή βασική, από την οποία απορρέουν όλες οι υπόλοιπες."

Milan Kundera

Δεν θα μπορούσα να μην αφιερώσω μερικές σκέψεις στον πιο πιστό μου σύντροφο των τελευταίων δώδεκα χρόνων. Άσχετα αν δεν θα τις διαβάσει ποτέ. Νομίζω όμως ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία.

Και τώρα εδώ είναι. Κουλουριασμένος στα πόδια μου, όπως πάντα, ζυμώνοντας με τις πατουσίτσες του την κοιλιά μου. Χρρρρ, Χρρρρ. Η καλύτερη αντιστρές θεραπεία που θα μπορούσα να φανταστώ. Κάθε τόσο σηκώνει νωχελικά τη μουσούδα του και με κοιτάζει με ακίνητο βλέμμα ρωτώντας με σιωπηλά : «Ολα εντάξει;»

Είναι από τις ελάχιστες υπάρξεις σ’ αυτόν τον πλανήτη που δεν μ’ έκαναν ποτέ να νιώσω την ανάγκη να υψώσω τείχη προστασίας, βάζοντας τον ρευστό και εύπλαστο κομμάτι του εαυτού μου σε τσόφλι. Και σαν να το καταλαβαίνει, το εκμεταλλεύεται όσο μπορεί, προκαλώντας με κάθε τόσο να τον ακολουθήσω στα παιχνίδια του, όταν εκείνος αισθάνεται μόνος. Γέρασε όμως, πια, και βάρυνε. Όπως όλοι μας...

Ποτέ δεν μπόρεσα να νιώσω ότι έχω ιδιαίτερα κοινά με ανθρώπους που αποστρέφονται τα ζώα. Αντίθετα, αρκετές φορές ένιωσα να έχω πολλά κοινά με τα ζώα που αποστρέφονται τους ανθρώπους. Ίσως γι’ αυτό και εκείνα με βρίσκαν μόνα τους.

Με τα αιλουροειδή είχα πάντα ιδιαίτερη σχέση. Από μικρό παιδί μάζευα ότι αδέσποτο και αρρωστιάρικο νιαουρίζων πλασματίδιο συναντούσα στο δρόμο μου, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της μητέρας μου, που ως τόσο δεν επέμενε να τα ξεσπιτώσει.

Ο Καίσαρας μου προέκυψε ένα ψυχρό απόγευμα Νοεμβρίου, όταν ως ένα χνουδωτό μπαλάκι κυριολεκτικά κύλισε στα πόδια μου. Πεινασμένο και με έντονα προβλήματα γαστρεντερίτιδας, απαίτησε με το έτσι θέλω την προσοχή μου. Τότε χώραγε στη χούφτα μου. Τώρα με το ζόρι χωράει στα γόνατά μου.

Όσο αφελές και αν ακούγεται, πιστεύω ότι οι γάτες διαθέτουν ένα ιδιαίτερο χάρισμα να διαισθάνονται. Τον κίνδυνο που έρχεται, την κακία που κρύβεται πίσω από ένα ψεύτικο χαμόγελο. Ακόμα και τον επερχόμενο θάνατο. Το ξέρετε ότι οι γάτες ποτέ δεν πεθαίνουν στο σπίτι τους; Προτιμούν να σε αφήνουν με την ψευδαίσθηση ότι απλά ακολούθησαν την ανεξάρτητη φύση τους και διάλεξαν άλλο σπιτικό. Δεν θα’ θελα να μου φύγει ο Καίσαρας. Τουλάχιστον όχι τώρα. Όχι ακόμα.

Η αλήθεια είναι ότι έχουν τον τρόπο τους. Ο T.S. Eliot έχει αφιερώσει μια μικρή συλλογή ποιημάτων «Old Possum’s book of practical Cats» ή «Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γέρο-Ποσουμ.», (το λιμπρέτο του γνωστού μούζικαλ Cats), στην ιδιαιτερότητα των χειρισμών των αγαπημένων του τετράποδων. ‘Έτσι, για παράδειγμα μας συμβουλεύει:

How would you ad-dress a Cat?

So first, your memory I’ll jog
And say: A CAT IS NOT A DOG.

Now, Dogs pretend they like to fight;
They often bark, more seldom bite;
But yet a Dog is, on the whole,
What you would call a simple soul[...]

With Cats, some say, one rule is true:
Don’t speak till you are spoken to[…]

To treat you as a trusted friend,
Some tittle token of esteem
Is needed, like a dish of cream;
And you might now and then supply
Some caviar, or Strasbourg Pie[…]

[…]A Cat’s entitled to expect
These evidences of respect.
And so in time you reach your aim,
And finally call him by ΝΑΜΕ.

Οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται πως το χάϊδεμα ενός ζώου μας βοηθάει να απαλλαγούμε από την περίσσεια της αρνητικής μας ενέργειας. Στα 12 χρόνια λειτουργίας του ως αλεξικέραυνο αρνητικής ενέργειας ο γάτος μου θα έπρεπε να είχε μετασχηματιστεί σε μαύρη τρύπα, από τις μεγαλύτερες του γνωστού μας σύμπαντος. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να είναι προκλητικά ατάραχος, προσφέροντας κάθε τόσο την χνουδωτή κοιλιά του για απολαυστικότερη αποφόρτιση.

Για όσους δεν το έχουν δοκιμάσει, το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Υπάρχουν αρκετές χνουδωτές κοιλίτσες στους δρόμους της Αθήνας που χρήζουν υιοθεσίας. Και είναι σίγουρα πιο υγιεινή συνήθεια από τα ηρεμιστικά...